รีวิวหนัง Mickey 17 – ถึงเป็นมนุษย์ใช้แล้วทิ้งก็ยังมีหัวใจ

Mickey 17 เป็นภาพยนตร์ที่ถูกแปะหน้าใหญ่ๆ ด้วยการขาย 2 บุคคลซึ่งเป็นเหมือนหน้าหนังไปแล้วนั่นก็คือผู้กำกับอย่าง บง จุน โฮ และพรี่เวนแจนซ์ของเรา โรเบิร์ต แพตตินสัน ที่ดูจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วกับการที่เขารับงานขายฝีมือไปพร้อมๆ กับหนังแมสไปด้วย ซึ่งแม้ปัจจุบันคนอาจจะล้อมีมแกจากทไวไลต์น้อยลงและเปลี่ยนมาเล่นมีมแบตตินสันแทน แต่พวกเราต่างรับรู้กันดีว่าแกไม่ใช่ดาราชายที่มีดีแค่หน้าตาอย่างที่คิดกันในทีแรก

ดังนั้นเมื่อดารานำชายฝีมือดีมาประกบกับผู้กำกับชาวเกาหลีใต้ที่เคยได้ออสการ์มาแล้ว จึงเป็นคอมบิเนชั่นที่น่าสนใจ แม้จะสงสัยว่าทำไมตัวหนังจึงใช้เวลาโปรโมตนานเหลือเกินกว่าจะได้ดู เพราะเห็นตัวอย่างมาหลายเดือนแล้วหนังก็ไม่เข้าโรงเสียที ทว่าพอถึงเวลาได้ดูจริงแล้วก็รู้สึกว่าคิดถูกที่ให้ความสนใจและแอบคาดหวัง เพราะแม้บง จุน โฮ จะเบามือลงไปในความคมคายของการซ่อนเร้นเมสเสจเสียดสี มันก็กลับดูง่ายและเข้าถึงได้มากยิ่งขึ้นจากความโฉ่งฉ่างตูมตามภายในเรื่อง สอดคล้องกับการประเคนมุขตลกร้ายแบบอึกทึก และการแสดงตัวตน 2 บุคลิกแตกต่างสุดขั้ววายป่วงสุดขีดของโรเบิร์ต แพตตินสันแล้ว ก็ต้องบอกว่า Mickey 17 คือผลงานที่สนุกสนานสุดบันเทิงที่อยากจะให้ลองแวะเวียนไปดูกัน

ตัวหนังจะพูดถึง Mickey ชายผู้หนีคดีและเลือกจะขึ้นไปในอวกาศเพิ่อบุกเบิกพื้นที่ในดาวดวงใหม่ร่วมกับคณะสำรวจของนักการเมืองที่แพ้การเลือกตั้งรายหนึ่งในฐานะของมนุษย์ใช้แล้วทิ้ง เพราะดันไปทะเล่อทะล่าเซ็นต์สัญญาโดยไม่อ่านให้ดีก่อน ซึ่งหน้าที่ของ Mickey ให้พูดง่ายๆ คือการ “ตายเพื่อความก้าวหน้าของมนุษยชาติ” ทุกๆ ครั้งที่เขาตายจะมีการปริ๊นร่างใหม่ขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำที่อัปเดตล่าสุด แต่แม้จะตายไปแล้ว 10 กว่าร่างเขาก็ยังไม่เคยชินหรือรู้สึกดีเมื่อโดนถามว่า “ความตายเป็นยังไง” ในทุกๆ ที จนวันหนึ่งที่เขาดันรอดตายกลับมา แล้วพบว่ามีอีกร่างถูกปริ๊นออกมาแล้วและกลายเป็นว่าคนหนึ่งจำเป็นต้องตาย Mickey หมายเลข 17 จึงแน่ชัดแก่ใจว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ได้อยากตายเลย

บง จุน โฮ เลือกเล่าหนังในทิศทางที่โฉ่งฉ่าง แมส และดูง่ายกว่าเดิม ดังนั้นความคมคายบางอย่างจากงานเดิมๆ จึงถูกลดทอนลงไปเป็นอะไรที่อึกทึกและดูง่ายมากขึ้น จนหลายๆ คนรู้สึกว่าไร้ชั้นเชิงไปหน่อย ทว่าความโฉ่งฉ่างไม่ต้องซ่อน ไม่ต้องเม้มหรือคาดเดาฉุกคิด ก็ถูกถ่ายทอดออกมาตรงๆ ในเชิงของตลกร้ายแบบหน้าด้านๆ ทำให้หนังไปเวย์บันเทิงในอีกแบบ และเราสามารถรีเลทกับมันได้ไม่ยาก เพราะไม่ว่าตัวละครในเรื่องจะดูเพี้ยนหลุดโลกยังไง คุณก็จะรู้สึกว่าเคยเห็นคนแบบนี้ในชีวิตจริงในทุกเมื่อเชื่อวันอยู่ดี

ส่วนโรเบิร์ต แพตตินสันคือเชื่อขนมกินด้านฝีมือได้อยู่แล้ว การเล่นเป็นทั้ง Mickey 17 และ Mickey 18 คือความท้าทายอย่างแน่นอน เพราะทั้ง 2 ตัวละครคือขั้วตรงข้ามของกันและกัน คนหนึ่งแหยและขี้แพ้ อีกคนสายบวก ขี้หงุดหงิด ไม่สนระบบอำนาจ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม เวลาที่ทั้งคู่เข้าซีนกันจะบันเทิงเป็นพิเศษ คือแค่หน้านิ่งๆ เราก็พอจะรู้แล้วว่าคนไหนเป็นคนไหน เพราะแววตาที่โรเบิร์ตสื่อออกมานั้นได้แสดงแทนไปแล้วถือเป็นความยอดเยี่ยมของพี่แกจริงๆ

ตัวหนังเดินเรื่องอย่างสนุกสนาน เพราะมีเวิร์ลเซ็ตติ้งค่อนข้างแข็งแรง เวลาตัวละครจะทำอะไร เราจะพอเข้าใจได้ในทันที มีความเสียดสีทั้งการเมือง ระบบทุนนิยม และการตั้งคำถามถึงความตาย แค่แอบมีบางช่วงที่ย้วยไปสักหน่อย จากความยาวหนังที่เกือบๆ 2 ชั่วโมงครึ่ง ส่วนตัวคิดว่านี่น่าจะเป็นหนังที่โปรดักชั่นใหญ่ที่สุดของบง จุน โฮ เพราะงานสร้างหรือคอสตูม ซีจีก็ค่อนข้างหายห่วง ยิ่งได้ดูบนจอ IMAX ยิ่งเบิ้มๆ และระบบเสียง 12 แชนแนล จะได้ใช้งานเต็มระบบช่วงท้ายของเรื่องอย่างแน่นอน

Mickey 17 อาจเป็นงานที่ตื้นสุดของบง จุน โฮ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดูง่ายที่สุดเช่นกัน ความตลกร้ายที่ทำเอาขำขื่นเกือบทั้งเรื่อง และจังหวะการเดินเรื่องที่ดีก็ทำให้ตัวหนังนั้นสามารถดูได้อย่างสนุกสนาน แบบว่าดูเอาบันเทิงก็ได้ สาระก็มีไม่น้อย เป็นอีกผลงานที่ไม่อยากให้พลาดกันครับ