รีวิวหนัง Borderlands – การผจญภัยของแก๊งสุดเพี้ยน ที่เพี้ยนน้อยไปหน่อย

Borderlands เป็นภาพยนตร์จากเกมชื่อเดียวกัน ซึ่งค่อนข้างโด่งดังอย่างมากเมื่อสักราวๆ ทศวรรษก่อน แม้ปัจจุบัน ตัวเกมจะไม่มีภาคใหม่มาระยะหนึ่งแล้ว ทว่าหลายๆ คนก็ยังจดจำความสนุกและความเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครของตัวเกมได้ เป็นเหตุให้เวอร์ชั่นภาพยนตร์ถูกคาดหวังพอสมควร เพราะแคสติ้งก็ไม่ขี้เหร่ โปรดัคชั่นก็ดูดี แถมมี Gearbox และ Randy Pitchford ผู้ให้กำเนิดแฟรนไชส์มาช่วยดูงานสร้างอีกต่างหาก

เรื่องน่ากังวลก็คือแม้จะเป็นเกมขายดี แต่ชื่อ IP มันก็ไม่ได้แมสทะลุโลกขนาดนั้น เรื่องคนจะเข้ามาดูไหมก็อาจเป็นปัญหาอยู่บ้าง แต่สิ่งที่น่ากังวลจริงๆ คือพอ IP ไม่ได้เป็นที่รู้จักโดยทั่วไปมากพอ มันอาจจะมีปัญหาในการเล่าเรื่องและการปูเซ็ตติ้งซึ่งไม่มีอะไรรีเลทกับโลกจริงโดยสิ้นเชิง นั่นจะทำให้ผู้ชมต้องทำความคุ้นเคยกับโลกในภาพยนตร์ใหม่ตั้งแต่ต้น จนอาจส่งผลต่อการรับสาส์นด้านอื่นๆ หากซึมซับมันไม่ได้มากพอ

และมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อได้รับชม แม้ Borderlands จะเป็นหนังที่มีงานศิลป์โคตรดี ไดเรคชั่นน่าสนใจ แถมหุ่นกระป๋องแคลปแท็ปก็ทำได้ดีมากๆ แต่มันก็เป็นงานที่หลายๆ องค์ประกอบดูขาดที่มาที่ไปซึ่งผู้ชมควรได้รับรู้เพื่อความอินที่มากขึ้น ฉากแอคชั่นก็มันส์ไม่สุดเหมือนกับงบหมดเพราะเอาไปจ่ายค่าแคสต์ มันไม่ใช่งานที่แย่ แต่จะพูดว่าดีก็ไม่ได้เต็มปาก เป็นหนังกลางๆ ที่เพลย์เซฟมันทุกส่วนสัดจนเรารู้สึกเลยว่าความสนุกมันโดนทอนไปเยอะเหลือเกิน

Borderlands จะพูดถึงตำนาน Vault ของเผ่าพันธุ์โบราณบนดาว Pandara ว่ากันว่ามันเก็บขุมทรัพย์และวิทยาการที่ล้ำค่าที่สุดในจักรวาลเอาไว้ ทำให้หลายๆ คนต่างตามหามันไม่ว่าจะเป็นนักล่าขุมทรัพย์ หรือแม้แต่นายทุนบริษัทเอกชน วันหนึ่ง Lilith นักล่าค่าหัวสาวใหญ่ถูกว่าจ้างให้ไปช่วยเหลือ Tina ลูกสาวเจ้าของบริษัท Atlas ที่ว่ากันว่าเธอคือกุญแจสำคัญในการจะไขประตู Vault ได้ การผจญภัยบนดาวสุดอันตรายจึงเริ่มขึ้น

ผมรู้สึกมาเสมอว่าหนึ่งในเสน่ห์สุดเจ๋งของ Borderlands ก็คือเซ็ตติ้งต่างๆ บนดาว Pandora ที่มันทั้งหลุด ทั้งเพี้ยน เต็มไปด้วยรายละเอียดและเรื่องราวมากมาย ซึ่งกับเวอร์ชั่นภาพยนตร์นั้น ในแง่ของวิชวล จัดว่าสอบผ่านเลย ฉากเข้าท่า องค์ประกอบศิลป์ทำถึง สีสันจัดจ้านให้ความรู้สึกถึงความเป็น Borderlands จริงๆ แต่สิ่งที่หนังเรื่องนี้ขาดไปมากๆ คือสตอรี่หรือการบอกเล่าเรื่องราวของเซ็ตติ้งเหล่านั้น แน่นอนว่าด้วยเวลาที่จำกัดก็คงเล่าอะไรพวกนี้ได้ไม่หมด แต่มันจะไม่มีวิธีในการสโคปการเล่าเฉพาะเรื่องที่จำเป็นในหนังจริงๆ เหรอ เพราะมันแทบจะไม่สนใจคนที่ไม่เคยเล่นเกมมาก่อนเลย

ขนาดผมที่เล่นเกมมาบ้างยังตามไม่ทันในหลายจุดๆ แล้วคนทั่วไปจะเหลืออะไร ทีนี้พอไม่มีสตอรี่ในหลายๆ ส่วนมาส่ง บางซีนมันจึงขาดไร้ที่มาที่ไปเอามากๆ และไม่สามารถขับอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครได้พอจนมีความรู้สึกอยากจะเอาใจช่วยพวกเขา ขณะที่เนื้อเรื่องก็สูตรมากๆ จนไม่มีอะไรเลย ไม่มีการใช้ลูกเล่นใดๆ เล่าเรียงไปแบบธรรมดาๆ ช็อตดราม่าก็เป็นอะไรที่เล่นง่ายเสียจนไม่คิดว่าจะเห็นในหนังเรื่องนี้ ขณะที่ไคลแมกซ์ซีนก็ไม่มีอะไรให้ลุ้นแถมยังธรรมดาเกินไปเสียจนรู้สึกเสียดายหลายๆ อย่าง

ฉากแอคชั่นที่ยิ่งทำยิ่งเหมือนงบหายไปเรื่อยๆ หลายซีนมันก็มันส์นะแต่ไม่สุดสักฉากเลย ทว่าเรื่องที่ผมว่ามันเป็นจุดอ่อนที่สุดก็คือไดอาล็อกบทพูดของแต่ละตัวที่พื้นๆ เอามากๆ เว้นแคลปแท็ปไว้หนึ่งตัวที่เกินบาร์ขึ้นมาหน่อย คนอื่นๆ เหมือนพยายามจะปล่อยมุกหรือพ่นคำหยาบแต่กลับดูไม่ค่อยมีชั้นเชิงและความบ้าๆ บอๆ สักเท่าไหร่ โดยเฉพาะตัวละคร Roland ที่รับบทโดยเควิน ฮาร์ท ที่จะซีเรียสก็ไม่ใช่ จะฮาก็ไม่ถึง ก้ำๆ กึ่งๆ ไม่สุดสักอย่าง เมื่อยิ่งพิจารณาว่าเรื่องนี้เป็นหนังที่ฉายหลังจากเจ้าฮีโร่ในชุดสแปนเด็กซ์สีแดงรัดรูปด้วยแล้ว บทพูดและความหลุดโลกที่ได้เห็นในหนังมันยิ่งกลายเป็นจืดสนิท และส่งผลถึงเคมีกับทุกตัวละครภายในแก๊งค์ที่กลายเป็นยังไม่ค่อยจะเข้าที่นัก ผู้ชมไม่ได้รู้สึกเลยว่าแก๊งค์นี้ให้ใจกันขนาดนั้น เพราะเราไม่ได้รู้จักพวกเขามากพอ และไม่รู้สึกว่าต้องเอาใจช่วยคนกลุ่มนี้เท่าที่ควร

เอาเข้าจริงหลังดูจบ Borderlands สำหรับผมก็เอียงไปทางเอนจอยพอได้แหละ มันยังเป็นหนังแอคชั่นผจญภัยที่ดูได้เพลินๆ ไม่ได้แย่ร้ายแรงอะไร แต่ก็ไม่ได้มีซีนให้จดจำขนาดนั้นเช่นกัน ทว่านี่ก็เป็นความเห็นจากผมที่คุ้นเคยกับเกมและ IP นี้ในระดับหนึ่ง แฟนเดนตายอาจจะสนุกกว่าผมในการไล่หาอีสเตอร์เอ๊กก็ได้ แต่ผมก็ไม่แน่ใจนักว่าคนดูทั่วไปเขาจะเก็ตกับหลายๆ สิ่งในหนังหรือไม่ มันอาจจะสนุกกว่าที่อ่านจากรีวิวผมก็ได้ ซึ่งใครที่ยังสนใจ Borderlands อยู้ก็สามารถไปพิสูจน์กันได้เองวันนี้ในโรงภาพยนตร์ครับ