รีวิวหนัง Inside Out 2 – วัยใหม่ อารมณ์ใหม่ ความสนุกเหมือนเดิม

Inside Out ภาพยนตร์อนิเมชั่นไอเดียแหวกจากทางค่าย Disney Pixar ที่ภาคแรกออกฉาายไปเมื่อ 9 ปีก่อนนั้นสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมอย่างมาก กับการพาไปสำรวจอารมณ์ด้านต่างๆ อย่างง่ายๆ แต่ว่าลึกซึ้งในการเล่าเรื่องอันเปี่ยมไปด้วยความหมาย ดูสนุกได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ถือเป็นผลงานขึ้นหิ้งประจำใจหลายต่อหลายคน ผ่านมาเกือบ 10 ปี ภาคต่ออย่าง Inside Out 2 เข้าโรงภาพยนตร์ฉายเรียบร้อย และถ้าหากจะมีภาพยนตร์จาก Disney เรื่องไหนที่ยังคงรักษาความสนุกบนไอเดนติตี้เฉพาะตัวได้อย่างเจ็มแข็ง Inside Out 2 คือเรื่องนั้นครับ

Inside Out มีเนื้อเรื่องถัดจากภาคแรกราวๆ 2 ปี เมื่อ ไรลี่ ตัวเอกจากภาคแรกเติบโตและต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงทางชีวิตอย่างกะทันหัน เพื่อนสนิท 2 คนเตรียมย้ายโรงเรียนขณะที่ตัวเธอก็ต้องไปเข้าค่ายฮอกกี้น้ำแข็งที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้า ทว่ากลับมีโอกาสได้รู้จักกับไอดอลฮอกกี้ของตัวเอง และเธอรู้สึกว่าต้องการเหลือเกินที่จะติดทีมให้ได้ จนก่อกำเนิดอารมณ์ใหม่ 4 ตนคือ ว้าวุ่น, เขินอาย, ริษยา และ อองวี (ชิลล์ ปล่อยจอย) ไม่นับป้าคนึงจิตต์ที่โผล่มาสร้างสีสัน ต่อเมื่อทั้ง 9 ตนดูจะไม่สามารถปฏิบัติงานร่วมกันได้ในสถานการณ์เช่นนี้ การยึดอำนาจจึงเกิดขึ้น

เวลาที่เราดู Inside Out ก็มักจะจินตนาการถึงตัวเองว่าเป็นแบบนั้นรึเปล่าในสถานการณ์หรือช่วงวัยใกล้ๆ กัน ซึ่งนั่นคือความสนุกอย่างหนึ่งเพราะเราอดรู้สึกเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้ มันจะช่วยให้เห็นภาพชัดขึ้น ซึ่งมันสามารถล้อไปกับเนื้อเรื่องระหว่างดูได้อย่างลงตัว ในภาคนี้อารมณ์เก่าถูกลดบทบาทลงประมาณหนึ่ง และเนื้อเรื่องก็ไปให้ความสำคัญกับตัวว้าวุ่น เพราะในสถานการณ์แบบนั้น ความล่กจะเข้าควบคุมชีวิตเราก็ไม่แปลก ด้วยบริบทแบบนี้ทำให้การเล่าเรื่องยังคงลื่นไหลได้อย่างดี

ซึ่งมันสะท้อนถึงช่วงวัยของชีวิตที่อารมณ์มีความซับซ้อนขึ้น เราไม่อาจแสดงอารมณ์ง่ายๆ อย่างที่เคยเป็นมาในตอนเด็กอีกแล้ว ดังนั้นพวกอารมณ์เบสิคก็จะต้องค่อยๆ ถอยห่างออกไป ก่อนจะกลับมาอีกครั้งเมื่อแก่ตัว และเปิดโอกาสให้อารมณ์ที่ถูกแยกละเอียดอ่อนมากขึ้นได้แสดงบทบาทตัวเอง

ผมชอบการออกแบบตัวละคร ว้าวุ่น ที่ดูจะถูกคิดมาเป็นอย่างดี มีเป้าหมาย แต่ไม่มั่นใจในวิธีการ และขลาดกลัวต่อผลลัพท์ เพราะแบบนั้นเลยต้องมีแผนยิบย่อย ไม่ยอมให้ใครมามีบทบาทแทน ดังนั้นแล้วการให้ ว้าวุ่นเป็น Rival หลักของลั๊ลลา ที่เคยเป็นตัวหลักในการขับเคลื่อนวัยเด็กของไรลี่มาก่อน มันจึงสมเหตุสมผลอย่างมาก

แต่ขณะเดียวกันมันก็น่าเสียดายที่เหล่าอารมณ์อื่นๆ ดูจะเป็นตัวประกอบไปสักหน่อย จนเหมือนเป็นหนัง ลั๊ลลา vs ว้าวุ่น เสียมากกว่า เข้าใจแหละว่าในสถานการณ์แบบนั้นมันก็คงเป็นประมาณนี้ แต่ตัวอื่นๆ เหมือนมาเพื่อโชว์ของไม่กี่ฉากเท่านั้น อย่างตัว ริษยา นี่ชื่อแรงสุดแต่บทคือแทบไม่มีอะไรเลย น่าจะเพราะเป็นอนิเมชั่นให้เด็กดูด้วยเลยแสดงอารมณ์นี้มากไม่ได้ แต่ชอบไอเดียรอยแยกประชดประชันมากๆ ครับ จะเป็นยังไงก็อยากให้ลองไปดูในหนังนะ

ในภาพรวมอาจไม่ได้นำเสนอประเด็นใหม่อะไรขนาดนั้น มันยังเป็นหนัง Coming of age ที่เล่าการเติบโตและก้าวข้ามบางอย่างของมนุษย์ในวัยหนึ่ง แต่แพรวพราวด้วยลูกเล่นและชั้นเชิงการเล่าที่ทำได้อย่างยอดเยี่ยม มันเป็นอนิเมชั่นที่เต็มไปด้วยความครีเททีฟ การเชื่อมโยงประเด็นหนักๆ ในชีวิตมนุษย์ให้เข้ากับตัวละครน่ารักหลากสีที่ต้องคีปคาแรคเตอร์ไว้อย่างหนักแน่น

มันดูจะเป็นอะไรที่ยากเอาการแต่ทีมงานก็ทำมันได้อย่างเหลือเชื่อ โดยเฉพาะซีนช่วงท้ายที่บิลด์และถ่ายทอดออกมาได้อย่างเข้าถึงอารมณ์ เมื่อผนวกกับงานภาพของปี 2024 ที่ยกระดับยิ่งขึ้นไป แม้ท้ายที่สุดผมจะยังชอบภาคแรกมากกว่าสักหน่อย แต่ Inside Out 2 ก็ยังคงเปี่ยมล้นด้วยความสนุกและข้อคิดดีๆ สำหรับทุกๆ คนที่ผ่านมารับชมครับ