รีวิวหนัง Faces of Anne – หนังไทยท่ายาก รสชาติอาจไม่คุ้นลิ้น แต่ตราตรึงไม่เบา

ก่อนหน้าผมไม่ใช่แฟนหนังของพี่คงเดชสักเท่าไหร่ ดูไม่ครบทุกเรื่อง แต่ก็ได้ยินกิตติศัพท์ของแต่ละเรื่องมาบ้างไม่มากก็น้อย กระทั่งได้มารับชม Where We Belong กลับรู้สึกว่าได้เบิกเนตรครั้งใหญ่ กับหนังประเภทที่ไม่ได้ทำงานกับเราแต่แรก ทว่ายิ่งเวลาผ่านไปกลับยังไม่ลืม พอความคิดตกผลึกก็กลายเป็นหนึ่งในหนังไทยที่เราชอบที่สุดในชีวิตไปเสียอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ก็ไม่ใช่ทางแต่อย่างใด

ผมจึงคาดหวังว่า Faces of Anne จะทำได้แบบเดียวกัน คือแทบจะไม่ห่วงเรื่องคุณภาพแล้ว เหลือแค่ลุ้นว่าจะทำงานกับเราได้เท่า Where We Belong ไหม หลังรับชมจนจบในรอบสื่อมวลชนก็คือทุกอย่างเป็นไปตามคาด มันยังทำงานกับเราไม่มากนักในช่วงแรก รู้แค่ว่าเรื่องนี้พี่คงเดชเล่นใหญ่กว่าเดิมมากทั้งในแง่คอนเซปต์และการออกแบบโปรดักชั่น มันหวือหวาขึ้น แต่ก็รู้สึกว่าเข้าถึงได้ยากขึ้นตามมา

หลังผ่านมา 3 วันก่อนเขียนรีวิวคือโดยส่วนตัวแล้วผมยังรู้สึกชอบ Where We Belong มากกว่า ทว่า Faces of Anne ก็ยังคงเป็นหนังอีกเรื่องที่ทิ้งตะกอนไว้ให้ขบคิดและตีความมากมาย แต่หลายเรื่องในนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับฟิลเตอร์ประสบการณ์ชีวิตและมุมมองแต่ละคนด้วยว่าจะมองผ่านฟิลเตอร์เฉพาะตัวแบบนั้นแล้วแปลงสาส์นมันออกมาเป็นประมาณไหน ดังนั้นความสนุกของ Faces of Anne จึงเป็นเรื่องปัจเจกของแต่ละบุคคลไป ดูหนังเรื่องเดียวกันแต่การตีความสามารถทำได้ไม่เหมือนกัน นี่คือคุณค่าของ Faces of Anne

ส่วนที่ชวนทึ่งทั้งในแง่ของการต่อบท การถ่ายทำ รวมไปถึงการนำเสนอ ก็คือจุดขายที่หนังพยายามโหมโปรโมตกับการที่นักแสดงหญิงเกือบทุกคนในเรื่องแสดงเป็น “แอน” นั่นเอง ทุกๆ คนต่างแสดงเป็นแอนในแบบตัวเองได้อย่างน่าสนใจ ที่สำคัญคือการทรานสิชั่นจากแอนคนหนึ่งเป็นแอนอีกคนโดยใช้นักแสดงคนละคนกัน ก็ยังมีการเชื่อมต่อทางอารมณ์ที่ไม่สะดุดนัก และมีการนำเสนอได้หวือหวาอยู่หลายช่วงหลายตอน

พาร์ทที่เป็นปีศาจหัวกวางไล่ฆ่าคนก็มีฉากที่โหดระดับหนึ่ง แต่ไม่ถึงกับชวนแหวะหรือฮาร์ดคอร์อะไรนัก ด้วยความจงใจที่จะคุมโทนจากผู้กำกับ เพื่อไม่ให้นัยยะที่แฝงอยู่ในฉากนั้นๆ ถูกกลบลงไป ซึ่งแน่นอนว่าใครเป็นหนังของพี่แกก็ยังคาดหวังถึงประเด็นทางการเมืองและสังคมที่ยังคงอัดแน่นอยู่ในทุกอนูหนังไม่เสื่อมคลาย ชนิดที่รอบเดียวไม่พอเก็บแน่ๆ และอาจต้องไปซ้ำเพื่อจะได้รับทราบสาส์นที่ตัวหนังต้องการจะสื่อทั้งหมด

แต่ Faces of Anne นั้นมีผู้กำกับร่วมอีกคนคือคุณ ราสิเกติ์ สุขกาล ซึ่งดูเหมือนจะมาช่วยดูเรื่องวิช่วลที่ต้องมีความแฟนตาซีขึ้นมา การเซ็ตฉากที่แปลกแหวกแนว แสงสีที่ผิดเพี้ยนแต่ต้องสื่อความนัย เมื่อควบรวมกับการเล่าเรื่องที่โดดเด่นของพี่คงเดช ทำให้เราได้งานหนังไทยที่ถูกยกระดับมีความเป็นสากลไม่สาละวนอยู่กับแมททิเรี่ยลเดิมๆ และถึงจะออกตัวก่อนหน้าว่าผมประทับใจเรื่องนี้ไม่เท่า Where We Belong มันก็อาจจะเพราะฟิลเตอร์ที่ผมมองผ่านนั้นไม่ได้ทำให้ผมรู้อินอะไรมากมาย แต่เชื่อเลยว่าหากใครมีฟิลเตอร์ที่ตรงประเด็นกับที่หนังต้องการสื่อก็อาจมีดิ่งได้เลยทีเดียว

Faces of Anne เป็นหนังที่เต็มไปด้วยคุณภาพและความกล้าที่จะทำอะไรแหวกขนบ กล้าที่จะเล่นท่ายากด้วยศาสตร์ภาพยนตร์ กล้าที่จะเสี่ยงทำอะไรที่คนในตลาดเขาไม่ทำกัน และนั่นทำให้หนังเรื่องนี้เกิดความเสี่ยงในหลายๆ แง่เป็นอย่างมากกับการกล้าที่จะเป็นตัวของตัวเอง เพราะฉะนั้นในเมื่อหนังกล้าขนาดนี้แล้ว หากเป็นไปได้ก็อยากให้ผู้ชมกล้าที่จะท้าทายและลิ้มลองมันครับ ไม่แน่ว่าหนังแบบคงเดชอาจจะกลายเป็นอะไรที่คุณติดใจโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้