รีวิวหนัง ผ้าผีบอก – ความเบียวพาโรดี้ปนฮาที่ต้องถอดสมองมาจากบ้านก่อนรับชม!

ผ้าผีบอก เป็นภาพยนตร์เรื่องล่าสุดที่มีสมาชิกของวง BNK48 ร่วมแสดง ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจแต่อย่างใดเพราะนี่คือภาพยนตร์ที่ต้นสังกัดอย่าง iAM ลงทุนเอง พร้อมสมบทด้วย 2 หนุ่มคู่จิ้นมาแรงอย่าง หยิ่น-วอร์ และคุมงานสร้างโดยพี่มะเดี่ยว ที่หลายๆ คนน่าจะคุ้นเคยกันดีจาก “รักแห่งสยาม” และงาน MV ของทาง CGM48 ในแทบทุกตัว

ผ้าผีบอกถูกเปิดตัวและโปรโมตมาเนิ่นนาน แต่เราไม่ค่อยได้เห็นฟุตเทจที่ใช้จริงของหนังนัก แม้กระทั่งตัวอย่างจริงก็ยังปล่อยช่วงไม่กี่สัปดาห์ก่อนฉายแถมยังมาแบบกั๊กๆ ทำให้หลายต่อหลายคนรู็สึกว่ามันดูไม่ได้น่าสนใจนัก ขณะที่บางคนก็ลดความคาดหวังลงไป ซึ่งผลสรุปของมันหลังฉายรอบสื่อฯ ในความเห็นของผม ก็คือแม้มันจะดูเป็นหนังทุนไม่สูงในจำนวนหลายๆ เรื่องของ BNK48 ทั้งยังมีจุดชวนติติงมากมาย แต่อย่างน้อยมันก็เป็นหนังที่เรามีโมเมนต์สนุกและหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังไปกับมันหลายช่วงเลยทีเดียว

***บทความนี้ไม่มีสปอยล์

ตอนผมดูหนังจบแล้วกลับบ้าน แฟนก็ขอให้เล่าหนังเรื่องนี้ให้ฟังหน่อย ผมพบว่ามันเป็นหนังที่เล่าแบบเรียงเนื้อเรื่องได้ยากมาก ถึงแม้ว่าเส้นเรื่องจริงๆ ของมันจะเบาบางไม่ซับซ้อนหรือซ่อนเงื่อนใดๆ แปลกดีเหมือนกัน อย่างไรก็ตามถ้าเล่าแบบเรื่องย่อ ตัวหนังจะพูดถึงกลุ่ม YouTuber สายเขย่าขวัญที่อยากสร้างชื่อสร้างผลงานให้ตัวเอง ได้จับพลัดจับผลูไปเจอกับวิญญาณสิงผ้าทอของ อันยา นาง หอมนวล (เขียนถูกป่ะหว่า) และถูกขอให้ช่วยสืบการตายของนางมิเช่นนั้นจะตายภายใน 3 วัน

มันเหมือนจะเป็นหนังสืบสวน ซึ่งก็มีกลิ่นอายนิดๆ แต่ก็ไม่ได้หนักอะไร ปริศนายังไม่ทันรู้สึกว่ายากเลยตัวหนังก็เฉลยซะแล้ว ดังนั้นนี่ไม่ใช่หนังสืบสวน หนังผียิ่งไม่ใช่ แต่มันเป็นหนังที่พาโรดี้หลายๆ อย่าง หยอกล้อเสียดสีขนบของหนังผีหรือบริบททางสังคม ยิ่งพอเป็นเซ็ตติ้งปลอมๆ แบบ 1 พันปีก่อนหน้าปัจจุบัน ก็คล้ายว่าจะเล่นอะไรก็ได้แล้ว เพราะเอาเข้าจริงหนังไม่ได้พีเรียดหนักขนาดนั้น

คำแนะนำอย่างที่จั่วหัวคือถอดสมองไปดู ถ้าจะจ้องจับผิดก็มีให้ติติงกับบานตะไทแน่นอน และมันคงเป็นประสบการณ์ดูหนังที่คงไม่น่าอภิรมย์นัก ให้ทำตัวไหลไปกับหนัง เออออไปกับ ไม่ต้องสงสัย นี่คืองานที่ไม่อิงกับตรรกะและกาลเวลา อยากทำอะไรทำ อยากให้มีอะไรมี ซึ่งมันคือความตั้งใจของผู้สร้างอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าไดเรคชั่นจะไปทางนี้ผมก็รอดูล่ะมันจะบ้าบอได้ถึงขนาดไหน

น่าเสียดายที่มันยังไปไม่สุดนัก อาจจะเพราะทุนสร้างจำกัด หรือการเล่าเรื่องที่ดูโดดๆ ไปหน่อย คิดว่าถ้าหนังเสียเวลาอธิบายกฎของตัวเองให้ชัดเจนขึ้นอีกนิดมันจะสนุกขึ้นได้ไม่ยาก เพราะหลายๆ ฉากพอตัดโดดแล้วคนดูต้องอนุมานสถานการณ์ตามเอาเอง มันทำให้ผู้ชมอินไม่ทัน กว่าจะเข้าใจสถานการณ์ก็ไปซีนอื่นกันแล้ว

ไคลแมกซ์ช่วงท้ายเป็นอีกฉากที่อยากซื้อในไอเดีย แต่ก็รู้สึกไปพร้อมกันว่ามันน่าจะทำได้ดีกว่านี้ เพราะเคยเห็นหนังฝรั่งทำซีนคล้ายๆ กันนี้จนเป็นตำนานมาแล้ว ก็กลายเป็นจุดที่อยากหักคะแนนเพิ่มไปพร้อมๆ กับงานซีจีที่มันดูลวกไปสักหน่อย

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ผมชอบมากๆ ของหนังเรื่องนี้คือการต่อไดอาล็อกของตัวละครที่ลื่นไหลและมีความเป็นมนุษย์พูดกัน ไม่ประดิษฐ์คำให้ดูสวยไม่สรรหาคำด่ามาใช้จนเกินงาม บางฉากตัวละครที่พูดกันคนละภาษา 3 คนต้องมาต่อปากต่อคำกันเองก็ดูวายป่วงไม่หยอก มุกต่างๆ ก็ถูกใส่มาอย่างดีค่อนข้างลงตัว การแสดงของน้องๆ BNK48 ทั้ง 5 คนเป็นไปอย่างลื่นไหล ไม่มีจุดติดขัด ที่โดดเด่นขึ้นมาหน่อยคงเป็นวีกับบทนางเอก

แต่ที่ต้องชมจริงๆ คือพระเอกของเรื่องอย่างวอร์ ที่สามารถแบกหนังและมอบเสน่ห์การแสดงระดับทะลุจอออกมาให้ได้เห็นกันชัดๆ สารภาพว่าไม่เคยดูงานของน้องเลย แต่พอเข้าใจแล้วว่าทำไมแฟนคลับจึงมีมากมาย ซีนอารมณ์ตอนท้ายคือคุณภาพมากๆ และการแสดงออกทางสายตาก็น่าสนใจ อนาคตถือว่าน่าติดตามเลยครับ

ย้ำอีกครั้งว่า ผ้าผีบอก อาจไม่ใช่งานที่มาสเตอร์พีชอะไร แม้จะมองด้วยสายตาของคนที่ไหลไปตามเรื่องราวทั้งรู้สึกว่าอะไรก็มาเหอะ จัดมาดี๊! มันมีทั้งจุดที่ควรทำได้ดีกว่านี้ หรือจุดที่ควรไปให้สุดกว่านี้ ทว่าก็อย่างที่บอกมันเป็นงานที่หากคุณถอดสมองดูได้ ก็จะได้รับความบันเทิงเต็มๆ อย่างแน่นอน