ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน หรือ Classroom of Elite ถือว่าเป็นนิยายที่เปิดตัวและวางขายที่ญี่ปุ่นรวมถึงในไทยมาพักใหญ่ๆ แล้ว ซึ่งตัวเรื่องก็มีอนิเมะออกมา 1 ซีซั่น หาดูได้ตามสตรีมมิ่งเจ้าใหญ่ๆ ทั่วไป ขณะที่เวลานี้ซีซั่น 2 ก็กำลังออกฉายทุกๆ สัปดาห์
โดยอนิเมะซีซั่นแรกนั้นก็สร้างชื่อเสียงเป็นวงกว้างให้กับตัวนิยาย เรียกคนมาติดตามเพิ่มเติมได้เป็นจำนวนมาก ตัวผมเองซึ่งในเวลานั้นไม่เคยอ่านนิยายมาก่อน (ตอนนี้อ่านแล้ว) ก็รู้สึกสนุกกับมันได้ไม่ยากและรู้สึกว่าอยากติดตามต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความเป็นทริลเลอร์หักเหลี่ยมเฉือนคมกันแบบเหนือความคาดหมาย และคาแรคเตอร์สุดเจ๋งของตัวเอกอย่าง “อายาโนะโคจิ คิโยทากะ” ทำให้เกิดการแนะนำปากต่อปาก และกลายเป็นซีรีส์ที่โด่งดังขึ้นมาทันที
อย่างไรก็ตามความสนุกที่คุณเคยได้รับจากอนิเมะนั้นหากเอาไปโพนทะนากับคนที่อ่านนิยายมาแล้ว ก็รังแต่จะถูกส่ายหัวกลับมา นั่นเพราะว่าตัวอนิเมะถูกแก้บทไปเยอะมากมาย และตัวนิยายจริงๆ สามารถมอบความสนุกและชวนลุ้นได้ครบถ้วนกว่ามาก ดังนั้นแล้ว “ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน” จึงเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่หลายๆ คนแนะนำให้อ่านนิยายเล่ม 1 ใหม่ตั้งแต่ต้น แม้ว่าจะเคยดูอนิเมะมาแล้วก็ตาม เพราะมันต่างกันจนแทบจะทาบกันไม่ได้เชียวแหละ
***บทความนี้อาจมีสปอยล์เล็กน้อย
หนึ่งในนิยายที่ได้รับความนิยมสูงสุดของญี่ปุ่น
“ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน” เป็นนิยายที่ได้รับความนิยมอย่างมากในประเทศญี่ปุ่น แน่นอนว่าได้กระแสอนิเมะช่วยก็ส่วนหนึ่ง แต่การเมนเทนกระแสของตัวเองหลังอนิเมะจบทั้งยังแรงขึ้นได้เรื่อยๆ ไม่มีแผ่วในทุกๆ ครั้งที่ออกเล่มใหม่ ก็ช่วยการันตีถึงคุณภาพของตัวมันเองได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ในการโหวตความนิยมตัวละครนิยายของญี่ปุ่นในงาน Kono Light Novel Ga Sukoi ปี 2021 คู่พระนาง(?) ของเรื่องนี้ก็ยังผงาดคว้าอันดับ 1 ได้พร้อมกันทั้งคู่อีกต่างหาก ร้อนแรงจริงไม่ติงนัง
โดยนิยายเรื่องนี้สร้างสรรค์โดย คินุงาสะ โชโงะ ผู้เขียนเรื่อง และนักวาดภาพประกอบคนดัง (โดยเฉพาะฝั่งสายมืด) โทโมเสะ ชุนซาคุ ซึ่งอย่างหนึ่งก็ต้องยอมรับว่างานภาพและงานปกของ อ. โทโมเสะ ชุนซาคุ นั้นโดดเด่นและสะดุดตาจริงๆ ทำให้มันมีเฟิร์สอิมเพรชชั่นที่ดี แม้อาจจะถูกมองว่าเป็นเรื่องราวในรั้วโรงเรียนสุดดาษดื่นในทีแรก แต่ก็ต้องมีคนที่ลุ่มหลงในงานภาพและคาร์แรคเตอร์ดีไซน์ลองหยิบขึ้นมาอ่านเรื่องย่อกันบ้างล่ะ
เนื้อเรื่องในรั้วโรงเรียนที่เกินไปกว่ารั้วโรงเรียน
ในขณะที่ตัวเนื้อเรื่องเองก็มีความน่าสนใจอยู่ในที เนื้อเรื่องย่อจะพูดถึง โรงเรียนมัธยมปลายชั้นนำของประเทศอย่างโคโดอิคุเซ ที่ตอบสนองความปรารถนาในการศึกษาต่อและการทำงานให้กับนักเรียนได้เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ พร้อมปัจจัยอำนวยความสะดวกให้กับนักเรียนได้ใช้อย่างครบครัน อีกทั้งเบี้ยเลี้ยงเป็นแต้มที่มีมูลค่าเท่ากับ 100,000 เยนก็ยังจะมีมอบให้ทุกเดือนอีกต่างหาก กระทั่งทรงผมหรือข้าวของส่วนตัวก็เลือกได้อย่างอิสระ
ทว่าสวัสดิการยอดเยี่ยมราวกับโกหกกันนั้นจะถูกมอบให้โดยไม่ต้องการอะไรแลกเปลี่ยนจริงหรือ?
เราจะค่อยๆ รับรู้เรื่องราวของมันที่ถูกเปิดเผยทีละนิดผ่านมุมมองของนักเรียนชายดาษๆ ที่พยายามทำตัวไม่เด่นดังรายหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า “อายาโนะโคจิ คิโยทากะ”
เนื้อเรื่องของ “ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน” มีความทีเล่นทีจริงอยู่ กล่าวคือแม้กฎต่างๆ ของโรงเรียนจะดูมีความแฟนตาซีและค่อนข้างเหนือจริง แต่แก่นของเรื่องกลับพูดถึงประเด็นต่างๆ ในสังคมอย่างจริงจัง เช่น การสอบที่มีการไล่ออกเป็นเดิมพันหากคะแนนไม่ถึง หรือ การเก็บแต้มจิตพิสัยแบบนับรวมทั้งห้องที่จะส่งผลกับแต้มแทนเงินที่จะถูกโอนเข้าแต่ละเดือน จนบังเกิดเป็นคำถามสุดบีบคั้นว่าถ้าหากเพื่อนบางคนทำท่าจะเข็นไม่ขึ้นแล้วเราควรจะเอาไงกับเขาดี พยายามจับมือไปด้วยกันหรือยอมหักเพื่อตัดทิ้งเนื้อร้ายไปเสียและยกระดับของห้องในระยะยาว
แม้จะดูเหนือจริงอย่างที่บอก ทว่าการกระทำของตัวละครหรือความเป็นไปต่างๆ ก็อิงกับหลักเหตุผลมากพอที่จะทำให้ผู้อ่านยอมรับ ไม่มีการใช้อภินิหารหรือเวทมนตร์ใดๆ เพียงการชิงไหวชิงพริบกันของตัวละครล้วนๆ โดยแทบไม่มีการใช้กำลังเข้าว่า
ทั้งนี้ช่วง 1 ใน 3 ของเล่มหนึ่งจะเป็นการปูพื้นฐานของเซ็ตติ้งหลักของเรื่อง นั่นก็คือสภาพแวดล้อมรวมไปถึงกฎต่างๆ ของโรงเรียนมัธยมปลายโคโดอิคุเซ ผู้อ่านอาจต้องทำใจหรืออดทนกับความสโลว์ไลฟ์ช่วงแรกไปก่อน แต่ก็อย่าได้ข้ามเป็นอันขาดเพราะมันคือส่วนสำคัญในการอ่านเรื่องนี้เลย กระทั่งคอนฟลิคแรกมาถึงตัวเรื่องก็จะเริ่มเร่งเร้าขึ้นบ้าง แต่มันจะไปพีคอีกทีในตอนที่ตัวเรื่องเริ่มบอกใบ้ถึงความเป็นไปเกี่ยวกับตัวเอก รวมไปถึงตัวละครบางตัวที่อาจไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ซึ่งมันทำให้เรื่องราวดูน่าติดตามต่อขึ้นจม
บทบาทอันเข้มขลังของตัวละคร
เพราะว่าเป็นเรื่องราวการฝ่าฟันตัวเองในรั้วสถานศึกษาทำให้เนื้อเรื่องไม่ได้มีสเกลที่ใหญ่มากมายอะไร พวกความขัดแย้งในสเกลประเทศนี่เลิกพูดถึงไปเลย แต่แม้จะเป็นแบบนั้น “ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน” ก็ยังสามารถผงาดด้วยความแข็งแกร่งของบทตัวละครที่โดดเด่นทั้งในแง่ของการคิดอ่าน และคำพูดคำจาผ่านไดอาล็อกซึ่งบางครั้งดุเดือดไม่แพ้นิยายแอคชั่นหลายๆ เรื่องกันเลยทีเดียว
คนที่โดดเด่นที่สุดก็หนีไม่พ้นตัวของตัวเอกอย่าง “อายาโนะโคจิ คิโยทากะ” ที่เปิดตัวด้วยการเป็นไอ้หนุ่มขี้เบื่อสุดโดดเดี่ยวแต่อยากมีเพื่อน เลยเก้ๆ กังๆ ในการเข้าสังคม รอบข้างตัวของเขามี ยัยสาวเรียนเก่งแต่เข้าสังคมไม่เป็น, สาวสวยประจำห้องที่พยายามเป็นเพื่อนกับทุกคนจนน่าสงสัย, หนุ่มหัวร้อนที่สนกีฬามากกว่าการเรียน, หนุ่มหื่นประจำห้องแต่อาจมีปริศนาซ่อนไว้, หนุ่มหล่อที่ดีทั้งนิสัยและหน้าตา รวมไปถึงอาจารย์ประจำชั้นสุดซึนที่แอบห่วงลูกศิษย์อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
หากเป็นนิยายรอมคอมทั่วไป หนุ่มสาวพวกนี้ก็คงตั้งกลุ่มขึ้นมาเพื่อเลียแผลให้กัน ข้ามผ่านอีเวนต์ที่จะช่วยให้พวกตัวเองเติบโต มีความรักกุ๊กกิ๊กระหว่างกัน โดยที่ตัวเอกเป็นศูนย์กลางของเรื่องราวเหล่านั้น
ซึ่งเอาเข้าจริงมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่ไดเรคชั่นที่ดำเนินไปก็คือคนละเรื่อง เพราะคอนเซ็ปต์ของนิยายเรื่องนี้คือการเอาตัวรอดจากชีวิตม.ปลายสุดกดดัน เวลาคุยเล่นกันมันก็มีแหละ แต่ความตึงในสถานการณ์ที่บีบคั้นมันทำให้ตัวละครในเรื่องมักจะต้องสนทนากันในบริบทที่จริงจังสุดๆ เอาปรัชญา เอาความฝัน เอาความระทมของตัวเองมาฟาดฟันใส่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย เช่น การที่ตัวละคร โฮริคิตะ ซุสุเนะ วางเป้าหมายและพยายามทุกทางเพื่อจะหลุดพ้นจากห้อง D ให้ได้ โดยไม่สนหัวเพื่อนคนไหน หรือการที่ตัวละคร สุโด ต้องการจะเอาดีทางบาสเก็ตบอลลูกเดียว จนกลายเป็นตัวถ่วงของเพื่อนทั้งห้อง บทสนทนาระหว่างทั้งคู่ที่เกิดขึ้นในช่วงท้ายๆ ของเล่มหนึ่งเป็นอีกหนึ่งไฮไลต์ที่ชวนให้อ่านและอินจริงๆ
ดังนั้นแล้วบทและไดอาล็อกเรื่องนี้จึงต้องถูกเน้นและถูกทำออกมาอย่างตั้งใจสุดๆ ซึ่งมันส่งผลต่อการบิลด์อัปตัวละครในระยะยาว เสริมด้วยการทวิสต์บทบาทของตัวละครหลายๆ ตัวที่จะช่วยพลิกความเข้มข้นไปอีกระดับ
ส่วนตัวคิดว่าอาจารย์ผู้เขียนค่อนข้างแม่นเรื่องจังหวะการดำเนินเรื่องมากๆ เขาจะเขียนกั๊กๆ เพื่อสะสมพลังมาจนถึงจุดสุกงอมก่อนจะทำการทวิสต์เพื่อระเบิดมันออกมา ส่งผลให้คนอ่านต้องอุทานคำหยาบระหว่างไล่สายตามานักต่อนัก
ตัวอย่างเช่นความซ่อนคมของ “อายาโนะโคจิ คิโยทากะ” ตัวเอกที่มักจะถูกตั้งคำถามว่า “กากจริงหรือจงใจกากกันแน่?” ซึ่งความหมายไม่ได้เหมือนกันเลย นั่นเพราะเขาคือคนที่มีคะแนนสอบเข้าโรงเรียนนี้อยู่ในระดับคาบเส้นทุกวิชา มองเป็นรายวิชาก็อาจมองว่าเห่ยจัด ทว่าหากเพิ่งพินิจในภาพรวม การได้ 50 คะแนนในทุกวิชาก็เป็นเรื่องยากที่จะบังเอิญจริงๆ
นับรวมไปถึงการเฉลยตัวตนจริงๆ ของตัวละครหญิงอีกตัวในระดับที่หน้ามือเป็นหลังมือ พลิกผันราวกับล้อเล่นกัน เหล่านี้คือมวลอารมณ์ความไฮป์ระหว่างอ่านที่หาเรื่องอื่นมาเทียบได้ยากจริงๆ
นิยายที่แทบจะคนละเรื่องกับอนิเมะ
สำหรับผลงานอนิเมะที่สร้างจากนิยายก็มักจะมีคำถามหลังฉายจบตามมาว่า “อนิเมะจบแล้วต้องไปอ่านนิยายเล่มไหนต่อ” ซึ่งหากพูดกันจริงๆ แล้วตัวอนิเมะซีซั่น 1 นั้นจะจบที่นิยายเล่ม 3 ถ้าจะอ่านต่อก็ไปที่เล่ม 4 ทว่าสำหรับเรื่องนี้นั้นแทบทุกปากต่างยืนยันว่าถ้าจะอ่านนิยายต่อ งั้นอ่านใหม่ตั้งแต่เล่มหนึ่งเถอะ เพราะบทถูกเปลี่ยนไปมากมายจนแทบจะเป็นคนละเส้นเรื่องเลยด้วยซ้ำ
ที่เห็นชัดๆ ก็คือในอนิเมะนั้นบทของตัวละครอื่นๆ มักจะถูกแทนที่ด้วย “โฮริคิตะ ซุสุเนะ” อย่างมีนัยยะ เรียกได้ว่าบทบาทของเธอเกินเบอร์นิยายไปมากจนทีมงานถูกแซวว่าอวยแน่ๆ ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะข้อจำกัดของตัวอนิเมะเองที่ต้องการจะสโคปสเกลเรื่องเพื่อง่ายต่อการควบคุมตอนในการฉายไม่ให้ตัวละครเยอะเกินไปอะไรอย่างงี้
แล้วก็ยังจะมีเรื่องของบุคลิกพระเอกที่ในอนิเมะดูจะเป็นพวกคูลเกินขนาด เป็นเครื่องจักรที่โชว์เทพได้เพื่อผลลัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้างใดๆ ทั้งๆ ที่ในนิยายเจ้าตัวก็ดูมีอารมณ์ มีความรู้สึก ลามกได้เป็นบางเวลา คือดูมีชีวิตและเป็นมนุษย์มากกว่าในอนิเมะนั่นเอง รวมไปฉากสุดพีคกับการเฉลยบุคลิกที่แท้จริงของ “คุชิดะ คิเคียว” ในเล่มแรกที่ก็จะมีความต่างจากในอนิเมะเช่นกัน ทั้งหมดทั้งมวลนี้ไม่แปลกเลยที่แฟนๆ นิยายจะเชียร์ให้อ่านใหม่ตั้งแต่ต้นเพื่ออรรถรสที่สมบูรณ์นั่นเอง
ผลงานที่ห้ามพลาด
“ขอต้อนรับสู่ห้องเรียนนิยม (เฉพาะ) ยอดคน” คืองานทริลเลอร์เฉือนคมในรั้วโรงเรียนชั้นดีที่อยากเชียร์ให้อ่านกันจริงๆ มันคือการสู้กันของเหล่าอัจฉริยะ ผู้ใช้สมองและไหวพริบในการแก้ปัญหาและเอาตัวรอด ภายในรั้วโรงเรียนซึ่งมีความสุดโต่งและราวกับจำลองมาจากสภาพสังคมจริงอันโหดร้ายก็ไม่ปาน นี่เป็นนิยายอีกเรื่องที่สายอ่านห้ามพลาดเป็นอันขาด หากสนใจก็ตรงดิ่งไปได้ที่ www.phoenixnext.com ได้เลยครับ ไม่ผิดหวังแน่นอน
สั่งซื้อได้ที่: https://bit.ly/3IZ5Woc
