ว่ากันตามตรง Everything Everywhere All At Once หรือ ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส เป็นภาพยนตร์ที่มีแก่นเรื่องคือการพูดถึงปัญหาครอบครัวในหลายๆ มิติ โดยเฉพาะเจนเนอร์เรชั่นแก๊ปของแต่ละรุ่นที่ดูจะถูกเน้นและให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ซึ่งพลอตเหล่านี้มันสามารถเอามาทำหนังดราม่าชั้นดีมีน้ำตาแตก หรือกระทั่งหนังที่พูดถึงประเด็นคล้ายๆ กันนี้ก็มีให้เห็นผ่านตาอยู่บ่อยๆ จนหากเอาแค่แก่นเรื่องเราอาจไม่รู้สึกถึงความน่าสนใจใดๆ ของมันนัก แต่ด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่ง ในจำนวนหนังที่พูดประเด็นเดียวกันมากมายเหล่านั้น ไม่มีหนังเรื่องใดที่ถูกบอกเล่าได้ระห่ำ บ้าบอคอแตก และล้ำจินตนาการได้เท่าเรื่องนี้อีกแล้ว
***บทความนี้ไม่มีสปอยล์
Everything Everywhere All At Once เล่าถึงเรื่องของซือเจ๊ Avelyne ที่ชีวิตกำลังวุ่นวายอย่างหนัก หลังกิจการร้านซักผ้าก็ลุ่มๆ ดอนๆ พ่อก็แก่ สามีเป็นไก่อ่อน ทะเลาะกับลูกสาวที่ทำตัวนอกคอก แถมยังต้องมารับมือกับเจ๊เจ้าหน้าที่สรรพากรเรื่องจ่ายภาษีอีก ทุกปัญหาแม้มันจะไม่ได้มีสเกลใหญ่เป็นสาธารณะ แต่สำหรับ Avelyne มันคือเรื่องใกล้ตัวและเป็นเรื่องใหญ่ พอมันเข้ามาพร้อมกันก็กลายเป็นเครียดจัดๆ กระทั่งวันหนึ่งเธอก็ถูกลากเข้าไปพัวพันกับภัยระดับพหุภพที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
ผมไม่อาจจำกัดความแนวหนังได้ถูก แต่หากจะจำกัดภาพกว้างของมันก็คงเป็น Action – Drama กับการต่อสู้กับปัญหาชีวิตของ Avelyne ที่พิเศษขึ้นมาตรงที่การต่อสู้ครั้งนี้ถูกเล่าออกมาอย่างไม่ธรรมดา
ไม่แน่ใจว่า 2 ผู้กำกับ Daniels นั้นเป็นโดนตัวไหนมาถึงทำหนังสุดบ้าคลั่งแต่อบอุ่นตัวนี้ออกมาได้อย่างอร่อยเหาะ ช่วง 2 องค์แรกก็คือเล่าเรื่องหลายๆ อย่างแบบเร็วปรู๊ดปร๊าด ปูครบทั้งพื้นฐานปัญหาของตัวเอก รวมไปถึงกฎเกณฑ์การเล่นเรื่องมัลติเวิร์ส ไล่ไปจนถึงจุดแตกหัก จุดพีค ผ่านการใช้เทคนิคมุมกล้อง ซีจี และคิวบู๊ที่ปั่นรวมกันแล้วออกมาล้ำจินตนาการและตระการตาเป็นอย่างมาก ก่อนจะจับขยุ้มบิดม้วนเอาทุกเส้นเรื่องมารวมกันเป็นเส้นเดียวในองค์ที่ 3 สู่บทสรุปที่ทั้งฟีลกู๊ดและอิ่มเอมได้อย่างโคตรน่าทึ่ง ตอนออกโรงมาสิ่งแรกที่ผมเควสชั่นก็คือ “พวกพี่เล่าเรื่องให้ออกมาสวยแบบนี้ได้ไงวะ?” อยากจะกราบเบญจางคประดิษฐ์งามๆ สัก 3 ที
นอกจากการเล่าเรื่องระดับสุดยอดแล้ว การดีไซน์ซีนภาพยนตร์ก็บ้าคลั่งเหนือล้ำไม่แพ้กัน บางช่วงบางตอนถึงกับเหวอว่าเอาอะไรคิด ต้องไปโดนตัวไหนหรือกินอะไรมาถึงจะบังเกิดพุทธิปัญญาเห็นภาพเหล่านี้เป็นซีนหนังได้ ด้านคิวบู๊เองก็เด็ดดวงไม่แพ้กัน มันอาจไม่ถึงขั้นบุฟเฟต์ดูกันให้ตาแฉะอย่างยิปมันหรือจอห์น วิค แต่ที่มีอยู่ในเรื่องก็เป็นระดับพอดีๆ มีช็อตสวยๆ ให้ว้าวประมาณหนึ่งไม่เยอะจนเกินไป
อีกเรื่องที่หนังทำได้ดีคือซีนตลกๆ ที่เกิดจากการครีเอตกฎเพี้ยนๆ ในเงื่อนไขการใช้งานมัลติเวิร์ส เราได้เห็นมุขเปรตๆ ที่เข้ากับบริบทของเรื่องอย่างน่าประหลาดถูกบดรวมเป็นเนื้อเดียวกันได้อย่างไม่ประดีกประเดิด รวมไปถึงซีนพาโรดี้ภาพยนตร์เรื่องอื่นก็ยังถูกใช้ในการเล่าเรื่องได้อย่างเหมาะสมจนงง บางซีนไม่ได้มาแค่ภาพ แต่เอามาทั้งบทพูดแต่ดันต่อเข้ากับสถานการณ์ในภาพยนตร์ได้แบบโคตรน่าทึ่ง ขณะที่บางไดอาล็อกนี่อย่างมีม แต่พอมันถูกพูดได้อย่างถูกที่ถูกเวลากลับกลายเป็นเท่ห์กินใจไปเสียอย่างนั้น!
มิเชล โหย่ว กลับมารอบนี้คือโคตรสุด คิวบู๊ไม่ต้องห่วง แต่ซีนอารมณ์ก็ทำได้ถึงมากๆ ไม่แพ้กัน อีกคนที่เล่นดีจนเซอร์ไพรส์จัดก็คือพ่อหนุ่ม คิม ฮุย ควาง ที่หายไปจากวงการเสียนาน กลับมารอบนี้ในบทสามีของ Avelyne ที่หลากอารมณ์เหลือเกินแถมคอนทราสต์กันมากๆ บางฉากต้องเปลี่ยนมู้ดเปลี่ยนอารมณ์เดี๋ยวนั้นก็ทำได้อย่างลื่นไหล ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาชมแล้ว
ก่อนจะมาเขียนรีวิว ผมถามตัวเองหลายต่อหลายรอบแต่ก็หาจุดที่อยากติไม่เจอ สำหรับผมมันดีไปทุกส่วนสัด Everything Everywhere All At Once เป็นงานไม่กี่เรื่องในช่วงหลายปีมานี้ที่ผมรู้สึกเลยว่าคะแนน 9.5 มันน้อยไป
มันชวนให้ทึ่งในทุกมิติของความเป็นภาพยนตร์ ที่แม้จะหลุดโลกขนาดไหนก็ยังไม่หลุดกรอบภาพใหญ่ที่ผู้กำกับวางไว้ก่อนถูกเบลนด์รวมกันได้อย่างสมูธและน่าประทับใจสุดๆ ถ้าจะให้พูดหยาบๆ หน่อย ก็อยากตะโกนว่าผู้กำกับเก่งชิบหายเลยที่ทำงานแบบนี้ออกมาได้ ไปดูเถอะครับต้องในโรงภาพยนตร์ด้วยนะ ไม่งั้นคุณอาจพลาดหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของปีไปเลยจริงๆ
ป.ล. ในความเป็นมัลติเวิร์ส ตัวผมเองไม่อยากนำเรื่องนี้ไปเทียบกับ Doctor Strange 2 เพราะรู้สึกว่าเงื่อนไขในการทำมัลติเวิร์สของทั้ง 2 เรื่องมันไม่เหมือนกันเสียทีเดียว ยังไม่นับรวมปัจจัยอื่นๆ อีก ทว่าสำหรับ Everything Everywhere All At Once นั้นถือว่าชัดเจนในกฎมัลติเวิร์สของตัวเองและสามารถรีดศักยภาพของมันได้คุ้มค่าทุกหยดจริงๆ มันอาจไม่ได้ลึก แต่ก็วาไรตี้และคลั่งพอจะทำให้คนดูสาแก่ใจในคำว่าพหุภพ/พหุจักรวาลนั่นแล
ขอบคุณ M Pictures ที่สนับสนุนการชมภาพยนตร์ในโรงครั้งนี้
